گیرندهٔ ناقوسیشکل ۷ (انگلیسی: Toll-like receptor 7) که بهاختصار «TLR7» نامیده میشود، یک پروتئین است که در انسان توسط ژن «TLR7» کدگذاری میشود. ارتولوگهای این پروتئین در پستانداران و پرندگان نیز یافت میشود.[۵]
این پروتئین یکی از اعضای خانوادهٔ تیالآر است و آرانای تکرشتهای را شناسایی میکند. در مجموع، اعضای خانوادهٔ تیالآرها در شناسایی عوامل بیماریزا و فعالسازی دستگاه ایمنی ذاتی نقش مهمی ایفا میکنند. کار این پروتئینها، شناسایی الگوی ملکولی وابسته به پاتوژن است که بر سطح عوامل میکروبی موجود است و سپس در تولید سیتوکینها مشارکت میکنند که برای ایمنی ضروری هستند.
ژن «TLR7» بیشتر در ریه، جفت و طحال بیان میشود و از لحاظ مکانی، در مجاورت ژن «TLR8» بر روی کروموزوم ایکس قرار دارد.[۶]
پروتئین TLR7 در شناسایی آرانای تکرشتهای که یکی از ویژگیهای رایج ژنوم ویروسهاست و بهویژه در شناسایی ویروس اچآیوی و ویروس هپاتیت سی (HCV) نقش دارد.[۷][۸] این پروتئین همچنین نقش مهمی در بروز برخی بیماریهای خودایمنی نظیر لوپوس منتشر دارد.
داروی ایمیکیمود بر روی پروتئین TLR7 اثر میگذارد.[۹]
پژوهشی جدید در ژوئیه ۲۰۲۰ نشان داد که نقص در ژن TLR7 موجب بروز نوع شدید کووید ۱۹ در افراد جوان میشود.[۱۰]
© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search